Onze rijke clubhistorie

1946 - 1971

Introductie

Zevenhuizen, een veenkolonie en dus een langgerekt dorp, had voor de tweede wereldoorlog weinig op sportgebied te bieden. Wel was er een bloeiende korfbalvereniging ‘SPARTA’ die in 1920 was opgericht en die het zelfs tot de hoogste klasse van de korfbalbond bracht. In de oorlog ging het minder goed. Het kwam zelfs zover dat de korfbalclub na de oorlog alleen nog maar op papier bestond. De club was nagenoeg op sterven na dood. De tijd was rijp voor de oprichting van een voetbalclub. De Zevenhuister jeugd kwam in contact met voetbal via de georganiseerde duels tussen de Leekster (met Zevenhuisters) en Roner leerlingen van de Leekster Ulo. In deze oorlogstijd werd door de (Zevenhuister) jeugd op alle avonden in de week gevoetbald. Ze speelden de ‘partijtjes’ op de oude ijsbaan. Deze lag op de plek waar toen het oude gymnastiek gebouw stond tot achter het café Deelstra en liep door tot halverwege waar nu het nieuwe Multi Functionele Centrum (MFC) staat. Als iemand mee wilde voetballen moest er een paar cent betaald worden. En als je klompen aan had, dan kwam er nog een cent overheen omdat zij een risicofactor waren! Van dat geld werd dan weer een nieuwe bal gekocht.

De oprichting

Op 15 april 1946 was het zover. De oprichting heeft Klaas Deelstra niet bewust meegemaakt, omdat hij eindexamens moest doen. Terwijl dit wel in zijn ouderlijke huis plaatsvond: Café Deelstra.

De grote stimulators/doorzetters bij de oprichting van de voetbalvereniging Zevenhuizen waren Kees Nieboer en Piet Eelsing. Kees en Piet vormden, na de oprichting, samen met Abel van der Mei, Jenne Cazemier en Thijs Klompmaker het eerste bestuur. Om aan de nodige contanten te komen werd in de eerste winter na de oprichting een grote bazar gehouden in Café Deelstra. De weergoden waren echter niet gunstig gezind. Er joeg een sneeuwstorm door het dorp en er lagen sneeuwduinen. De organisatoren vreesden voor het bezoek het ergste. Maar de bezoekers kwamen in grote getale. In dikke winterjassen, bivakmutsen, laarzen en sommige gewapend met een sneeuwschep kwamen ze naar de markt in Café Deelstra. Het werd toch nog zeer gezellig en ook de opbrengst was boven verwachting. Als clubkleuren werd gekozen voor rood (shirt) en zwart (broek). Een bewuste keuze om zo de ex-korfballers te stimuleren om ook bij de voetbalvereniging te komen. Hetzelfde kostuum kon dan gebruikt worden.

Men hoefde dus geen nieuwe kleding aan te schaffen, wat al niet zo eenvoudig was zo vlak na de oorlog. Een probleem was het schoeisel. Alles was op de bon en af en toe werden er door de toenmalige distributiedienst enige schoenenbonnen beschikbaar gesteld. Deze werden dan onder de leden verloot. De gelukkigen mochten zich alleen geen bezitters noemen, de voetbalschoenen werden namelijk gedeeld met iemand van een ander elftal die op een ander tijdstip moest spelen.

'Kampke Land'

Er werd zo goed en zo kwaad als het ging een voetbalveld gecreëerd op één van de ‘kampkes land’ achter Café Deelstra. Deze gronden lagen tot aan de vijver (toen ‘zwemplak’ geheten) met als natuurlijke grens de Haspelwijk en de Molenweg. 2 stukken grond werden om de beurt als voetbalveld gebruikt. Dit betekende dat af en toe van veld werd gewisseld en dat de doelpalen dus weer moesten worden verplaatst. Door de week liepen er schapen op en als er dan ’s zondags gevoetbald moest worden werden deze eerst op een ander stuk land gedreven. Vervolgens werden de schapenkeutels met schep en emmer van het veld verwijderd. Ook molshopen werden verwijderd. Het veld was niet egaal en voldeed ook niet aan de afmetingen. De vereniging wist niet beter en elke club die begon had hier mee te maken (en dat waren er in het Westerkwartier nogal wat). Alleen Leek en Roden hadden ’professionele’ velden.

Toen de ijsbaan werd verplaatst kreeg V.V. Zevenhuizen 1 van de velden, die destijds nog als korfbalveld in gebruik was. Dat was een hele vooruitgang. De stukken grond waren inmiddels door de gemeente aangekocht. Zij namen ook het onderhoud over. De lijnen werden door de bestuursleden gekalkt. Daarvoor zat je tenslotte in het bestuur. De kleedkamers waren er nog niet echt. De ruimtes van Café Deelstra zijn als kleedkamers gebruikt. De korfballers (althans de dames) verkleedden zich in de achterzaal. De voetballers waren aangewezen op de koestal, bakkerij, paardenstal en de zogenaamde machinekamer. De pomp was het centrale middelpunt. Ook kon het gebeuren dat een aantal heetgebakerde voetballers op een warme dag na afloop van de wedstrijd een duik namen in de Haspelwijk.

Het verbouwen van de paardenstal tot kleedruimtes was al een hele verbetering. Met eigen krachten werden 2 kleedkamers en een wasgelegenheid gecreëerd. Toch bleef alles een beetje provisorisch. Vooral ’s winters was het koud in deze hokken, want een verwarming ontbrak.

Fusie

Het had maar een haartje gescheeld of vv Zevenhuizen had haar 75-jarig jubileum wel kunnen vergeten. Het was in de jaren ‘50 dat de vereniging nog slechts bestond uit een 1,5 seniorenelftal en een aspirantenteam. Er was op dat moment geen krachtig bestuur en het kwam zelfs zover dat de vereniging werd aangeduid met ’Deelstraboys’. Kortom, het leden aantal binnen de vereniging liep terug en er was geen reden om op deze wijze door te gaan. Er werden fusiebesprekingen geopend met V.V. Leek. Er werden al afspraken gemaakt over wedstrijden: de ene week in Leek en de volgende in Zevenhuizen. Door beide verenigingen werden buitengewone ledenvergaderingen gehouden met als enig punt op de agenda: de fusie. Tijdens de onderhandelingen kwamen al snel de addertjes onder het gras vandaan. Het hete hangijzer: het over en weer spelen van de thuiswedstrijden in Leek en Zevenhuizen. Leek kwam terug op zijn toezegging. Heel begrijpelijk, dat men in Leek vond, dat Zevenhuizen als zwakste partner de nodige veren zou moeten laten. Maar, dat de Leeksters hun belofte niet nakwamen, schoot de Zevenhuisters in het verkeerde keelgat. De leden werden ingelicht en men besloot toen unaniem om de fusie maar te vergeten en met zijn allen de schouders eronder te zetten en door te gaan. Gelukkig maar, want dit brengt ons nu tot een vereniging die al meer dan 75 jaar bestaat!

Staand v.l.n.r: Piet Deelstra, Klaas Deelstra, Fokke Neef, Siebold Melissen, Johannes Ploeg, Jim de Vries, Geert de Vries, Hero de Vries, Thijs klopmaker, Abel van der Mei, Piet Eelsing, Every Deelstra
Gehurkt v.l.n.r: Kees Nieboer, Willem Visser, Jenne Holman

Staand v.l.n.r: Henk de Boer, Henk Mulder, Jilles Bruining, Gerrit Rodenboog, Anne Hut, Joop Bruining, Hans Neef, Theo Kalfsbeek, Dirk Pakes
Gehurkt v.l.n.r: Beke Hummel, Harry Hummel, Harm Dijkema, Jan Mulder, Henk Boer, Arie Bergsma

Ontstaan zaterdag en dames voetbal

In 1966 is de zaterdagafdeling opgericht. De vereniging zag al een tijdje gebeuren dat talentvolle jonge spelers die zaterdags bij de jeugd voetbalden, niet wilden doorstromen naar het zondagvoetbal. Nu er een zaterdagafdeling was kon ook deze jeugd, die om principiële redenen moesten afhaken, toch blijven voetballen. Het zaterdagvoetbal werd al snel uitgebreid met een 2e elftal. Het 1e elftal bestond uit getalenteerde spelers. Het heeft zelfs nog op de drempel van de 4e klasse KNVB gestaan. De beslissende wedstrijd tegen Omlandia werd helaas met 1-0 verloren. Hedendaags telt de voetbalvereniging Zevenhuizen enkel nog zondag ploegen.

Eind jaren 60 was voor het eerst sprake van een dameselftal. Helaas was dit elftal maar van korte duur. In 1978 werd opnieuw een poging ondernomen om met een damesteam in de competitie te gaan spelen. Er was veel verloop onder de dames en het kostte veel moeite om een elftal bij elkaar te houden. Na een aantal seizoenen werd het damesteam dan ook weer opgeheven.

Clubcafé

Zoals eerder benoemd was het in Café Deelstra waar het allemaal begon. De ‘geboorte’ van onze club. Het café heeft een belangrijke historische plek in het ontstaan van de voetbalvereniging Zevenhuizen. Vanaf de oprichting speelden alle voetbalzaken zich af aan de bar in café Deelstra. Ook het vertrekpunt voor de uitwedstrijden was altijd bij Piet en Hennie Deelstra, die de koffie altijd klaar hadden staan. En natuurlijk, niet te vergeten, was er het ’voetbalkastje’ waarin je het voetbalprogramma van het komende weekeinde kon bekijken en kon zien of de wedstrijd wel of niet doorging.

Halverwege de jaren 70 lag het sportveld er bedroevend slecht bij. Het was meer een knollenveld dan een voetbalveld. Meerdere keren werd hierover richting het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Leek aan de bel getrokken. In september 1977 was het dan zover: 2 nieuwe voetbalvelden lagen klaar om ingezaaid te worden. Inmiddels was er behoefte aan een 3e speelveld. Het college dacht daar anders over. Toch wist de club enkele raadsleden op andere gedachten te brengen. Hierdoor is ruimte vrijgelaten voor een 3e speelveld. Dit is nu het trainingsveld wat gelegen is bij de bult.

Het toenmalige bestuur van vv Zevenhuizen, onder voorzitterschap van Hans Pater, had een plan om naast de nieuw aan te leggen voetbalvelden ook kleedkamers én een kantine te bouwen. In april 1978 werd door de gemeenteraad besloten om geld beschikbaar te stellen voor de bouw van kleedkamers. Voor de kantine moest de club zelf maar iets zien te regelen. Hiervoor werden onder andere subsidies aangevraagd en diverse activiteiten georganiseerd, zoals de kerstbomen- en snertverkoop. Voor de bouw werd een eigen bouwcommissie in het leven geroepen. In de herfst van 1978 begonnen de mannen met de bouw en op 11 november 1978 werd de eerste steen gelegd door Haye Frankes. In het begin werd alleen aan de kleedkamers gewerkt. Eind 1979 werden de kleedkamers in gebruik genomen.

Bouwplannen kantine

In september 1978 werden de bouwplannen voor een kantine besproken en na stemming goedgekeurd door de leden. Onder de clubleden waren veel mensen die in de bouw werkzaam waren, dus het bouwen zou geen probleem vormen. Op 24 februari 1981 was het dan zover: de kantine wordt in gebruik genomen! Bijna een jaar later op 29 januari 1982 volgde de officiële opening van de kantine door medeoprichter van de club: Kees Nieboer.

Piet Deelstra werd formeel de pachter en zoon Evert ging de kantine runnen, samen met zijn vriendin Laureen. Samen met het bestuur werd besproken hoe de kantine zou worden beheerd. Er werden afspraken gemaakt over openingstijden en consumptieprijzen. Over sluitingstijden werd niet gesproken. De kantine bleef open tot de laatste gast naar huis ging. Het doel van de kantine was om een fijn thuishonk te hebben voor de club, waar tegen kantineprijzen een drankje en een hapje kon worden genuttigd.

Voorafgaand aan belangrijke wedstrijden en tijdens de rust was er muziek via grote weerbestendige speakers op het dak en via Heine Poeder werd een televisie geplaatst in de kantine. Voor kinderen was er een flipperkast en een pacman-apparaat en voor volwassenen een biljart.

Er was bij de leden veel liefde voor de club: er was iemand die de mollen ving op de voetbalvelden, de ballen werden keurig teruggebracht naar het ballenhok en er waren altijd mensen die als grensrechter of scheidsrechter wilden komen opdraven. In 1986 werd de kantine door de club zelf in beheer genomen.

1971 - 1996

Zondagvoetbal

In de jaren 70 en begin jaren 80 waren de resultaten van de Zevenhuister zondag hoofdmacht te wisselvallig. Een goede eindklassering in de 1e klasse A van de afdeling Groningen zat er niet in. Het 1e zondag elftal eindigde in het seizoen 1984-1985 op de laatste plaats in de 1e klasse van de afdeling Groningen. Aan degradatie wist men te ontkomen doordat er dat seizoen geen ploeg uit de afdeling degradeerde.

Al snel werd duidelijk dat in het kampioenselftal van de A-junioren een aantal jongens voetbalden die door zouden kunnen stromen naar een 1e elftal. Deze jongens werden dan ook, zowel door het zaterdag als door het zondag, gevraagd om bij hen te komen voetballen. Met deze verjongde ploeg eindigde Zevenhuizen in het eerste seizoen 1985-1986 op een verdienstelijke 4e plaats. Het seizoen daarop zou het gaan gebeuren.

Kampioen

In het seizoen 1986-1987 werd in klasse 1A van de afdeling Groningen bepaald dat 2 ploegen zouden promoveren. Al snel bleek dat de strijd om het kampioenschap zou gaan tussen Astrea uit Groningen en Zevenhuizen. Door in een uitwedstrijd tegen GVB met 2-2 gelijk te spelen, kon op 26 april 1987 de vlag bij de voetbalvereniging Zevenhuizen in de top gehangen worden. Op die dag promoveerde Zevenhuizen voor het eerst in haar bestaan naar de 4e klasse van de KNVB! Een week later werden ze kampioen door met 9-1 van Loppersum te winnen. De beslissingswedstrijd om het algehele afdelingskampioenschap tegen de kampioen van 1B werd ook in winst omgezet. Op het terrein van Engelbert versloeg Zevenhuizen Bareveld met 4-1. Ook werd de finale bereikt van de strijd om de afdelingsbeker. In een harde wedstrijd werd streekrivaal SVMH na verlenging verslagen.

Het kampioenschap werd groots gevierd met een traditionele rondrit door het dorp. Met voorin de kampioenen en achterin muziekvereniging Concordia werd een tocht gemaakt door de straten van het dorp en ’omstreken’. Voorafgegaan door een officiële receptie in café Deelstra werd vervolgens in de kantine een grandioos kampioensfeest gevierd, wat menigeen zich nog goed zal herinneren. Uitgerekend 1 dag na het kampioensfeest moest nog gevoetbald worden om het kampioenschap van de 5 noordelijke afdelingen. Diverse, zo niet alle, spelers hadden die nacht nauwelijks een oog dicht gedaan. Er werd nog wel een mooie onverwachte vierde plaats behaald. Zonder enige twijfel mogen we stellen dat het seizoen 1986-1987 een gouden seizoen geweest is voor de V.V. Zevenhuizen. Misschien wel het meest memorabele seizoen in de geschiedenis van onze club.

Supporters

Wat vooral niet vergeten mag worden in dit succesvolle seizoen, is dat het gehele voetbaljaar het 1e elftal kon rekenen op een grote en fanatieke supportersschare. Tientallen supporters stonden iedere keer weer langs het voetbalveld van Zevenhuizen en bij de uitwedstrijden. Uitwedstrijden werden regelmatig bezocht met 2 volle touringcar-bussen. Ook de tegenstanders zagen onze supporters graag komen, zo is het meer dan eens voorgekomen dat een kantine in z’n bier werd drooggelegd. Deze mensen (supporters) hebben zeker bijgedragen aan het succes van het 1e elftal.

Hierover nog een leuke anekdote:

In de uitwedstrijd tegen Loppersum waren de in groten getale meegereisde zeuv’mhuusters na een doelpunt voor Zevenhuizen zo dol van blijdschap dat ze met z’n allen het veld opstormden om dit te vieren. Hierin kon men zich uitleven omdat er maar liefst 9 keer zou worden gescoord. De scheidsrechter dacht er na een aantal keren alleen anders over en sprak onze supporters aan om bij een volgend doelpunt achter de afrastering te blijven. Na het volgende zeuv’mhuuster doelpunt bleef het inderdaad rustig op het hoofdveld. Maar… kijkend naar de zijlijn konden de spelers nog juist zien dat de hele horde supporters het naastgelegen 2e veld opstormden om daar uitbundig het gescoorde doelpunt te vieren!

4e klasse KNVB

In het eerste seizoen in de 4e klasse van de KNVB mocht Zevenhuizen zich in de derby-rijke klasse 4C zien waar te maken. Na een wat moeizame start begon Zevenhuizen zich steeds beter te manifesteren. Uiteindelijk leverde dit eerste seizoen in de 4e klasse, voor VVZ een verdienstelijke 6e plaats op.

In het seizoen 1989-1990 behaalde Zevenhuizen bij het 4e Leekster zaalvoetbalgala in het KNVB-toernooi een knappe 4e plek. Dit Voetbalgala werd jaarlijks door de voetbalvereniging Leek in samenwerking met de Leekster Courant en het Sportcentrum Leek georganiseerd. Dit om de voetbalhonger van spelers en supporters in de wintermaanden enigszins te stillen.

Als voorbereiding op de competitie van het seizoen 1990-1991 werd met een combinatie-elftal van zaterdag 1 en zondag 1 een oefenwedstrijd gespeeld tegen eerstedivisionist Emmen. De wedstrijd, die bezocht werd door ruim 700 toeschouwers, werd met 8-0 door Zevenhuizen verloren. Ook werd in dit seizoen een verzorgster (primeur) toegevoegd aan de technische staf. Wat opviel was dat het aantal blessurebehandelingen in een wedstrijd sindsdien vertienvoudigde.

Degradatie

Vroeger voetbalde Cees Lakerveld bij Groeneweg uit Zevenhuizen in Zuid-Holland. Cees ging op een dinsdag naar Piet Deelstra en vroeg hem of hier in Groningen het ook zo was dat elke vereniging voor 2 scheidsrechters moest zorgen. Cees bood zich namelijk aan om voor Zevenhuizen te fluiten. Piet vertelde dat dit niet zo was, maar wilde als het nodig was Cees wel bellen om hier te komen fluiten. Die zondag daarop werd Cees al gevraagd om te fluiten en hij moest direct komen, want de mannen stonden al op het veld. Omdat Cees dus gevoetbald had bij Groeneweg uit Zevenhuizen in Zuid-Holland organiseerde hij een wedstijd tussen de 2 Zevenhuizen partijen uit Zevenhuizen in Zuid-Holland. Cees ging op een dinsdag naar Piet Deelstra en vroeg hem of hier in Groningen het ook zo was dat elke vereniging voor 2 scheidsrechters moest zorgen. Cees bood zich namelijk aan om voor Zevenhuizen te fluiten. Piet vertelde dat dit niet zo was, maar wilde als het nodig was Cees wel bellen om hier te komen fluiten. Die zondag daarop werd Cees al gevraagd om te fluiten en hij moest direct komen, want de mannen stonden al op het veld. Omdat Cees dus gevoetbald had bij Groeneweg uit Zevenhuizen in Zuid-Holland organiseerde hij een wedstijd tussen de 2 Zevenhuizen partijen.

Tijdens de winkelweek, voorafgaand aan het seizoen 1991-1992, was de voetbal ontmoeting tussen Zevenhuizen en de voetbalclub Groeneweg uit het Zuid-Hollandse Zevenhuizen. De onderlinge wedstrijd eindigde in een 2-2 gelijkspel. Groeneweg zou uiteindelijk toch met de beker aan de haal gaan, omdat ze de strafschoppen beter namen dan onze jongens. In de jaren hierna werd in het kader van de winkelweek onder andere ook nog gespeeld tegen een prominententeam van Veronica, FC Groningen 2, de beloften van FC Groningen en oud FC Groningen met onder andere Ron Jans.

Na 5 seizoenen op KNVB-niveau gespeeld te hebben, degradeerde Zevenhuizen in het seizoen 1991-1992 weer naar de onderafdeling. Zevenhuizen eindigde met 14 punten uit 22 wedstrijden op de laatste plaats. Tolbert had net 1 puntje meer. Maar aan de gebruikelijke feestjes ontbrak het dit seizoen niet.

2e keer kampioen

Het seizoen 1992-1993 zou voor Zevenhuizen opnieuw een memorabel seizoen worden. Gedegradeerd uit de 4e klasse moest men proberen, met de nieuwe jonge ambitieuze trainer Roel van der Velde, om in de afdeling het verloren terrein zien terug te winnen. Op de laatste speeldag van de competitie viel uiteindelijk de beslissing: in de uitwedstrijd tegen Niekerk wist Zevenhuizen hét ene puntje (2-2) te pakken wat men nodig had om kampioen te worden. Zo keert Zevenhuizen, na een jaar afwezigheid, op 9 mei 1993 terug in de 4e klasse van de KNVB.

Zevenhuizen wint ook de zondag afdelingstitel (kampioen 1A tegen 1B). De wedstrijd om de algehele afdelingstitel tegen zaterdagkampioen Grijpskerk werd op het nippertje verloren met 3-2. Het vijfbondentoernooi met de kampioenen van de afdelingen Groningen, Friesland, Drenthe, Zwolle en Twente gehouden in Dedemsvaart levert een 2e plaats op. Tijdens de winterstop had Zevenhuizen ook al het afdelingstoernooi van het Leekster zaalvoetbalgala gewonnen. In de finale op de gala-avond tegen Surhuisterveen werd het 0-0. Waarna de penaltyreeks werd gewonnen.

Zaterdagvoetbal

Ook op zaterdag is altijd gevoetbald. De stapavond moest namelijk nog komen. Voor veel zaterdag spelers toch de reden om op zaterdag te voetballen en niet op zondag. Zo was er nog een dag om weer bij te komen van de schrammen, blauwe plekken en kneuzingen die na afloop van onze wedstrijden regelmatig zichtbaar waren bij veel spelers. Clubs als Mamio Groningen, Maluku Marum en de Wilperboys konden er, net als Zevenhuizen zelf, wat van. Regelmatig werden wedstrijden eerder dan gepland afgebroken en/of werden over en weer spelers voortijdig naar de kleedkamer gestuurd. Later op de zaterdagavonden werden de tegenstanders ontmoet in café Pruim, de Kruisweg in Marum of het Piratennest in de Wilp. Dan werd de wedstrijd nog eens even doorgesproken onder het genot van een biertje. De kracht van het zaterdag 1 zat met name in de teamgeest, het voor elkaar willen werken.

Ook zaterdag 1 is verschillende keren kampioen van haar klasse geworden. Bijvoorbeeld in 1979, waar toentertijd de wedstrijden nog werden gespeeld in de achtertuin van café Deelstra. Het was voetbaltechnisch een topjaar! Een niet te passeren verdediging met spelers als Time Jaap Louwes, Joke Helmholt, Henk Bandringa en voorstopper Jilles Bruining.

Staand v.l.n.r: Janko de Jonge, Joke Helmholt, Henk van Roon, Henk Bandringa, Wim Hut, Tiemen Jaap Louwes, Jan Visser, Jilles Bruining, Jaap ten Hoor
Gehurkt v.l.n.r: Klaas Kooistra, Jan de Haan, Klaas Oenema, Gjalt Terpstra, Jan Holman, Bart Leistra

Tot slot..

De supporters van toen en nu

Als je het woord ‘supporter’ opzoekt in het woordenboek vind je diverse betekenissen; aanhanger van een sportclub, bewonderaar, fan, fanatiek aanmoediger, liefhebber, steunpilaar en toeschouwer.

Al deze zojuist genoemde betekenissen gaan zeker op voor onze supporters. Ook onze vereniging kan zeker niet zonder haar supporters. Het gaat uiteraard te ver om hier alle supporters te benoemen, maar ook zeker onze supporters verdienen het om genoemd te worden in de clubhistorie. Ze zijn onmisbaar.